اعیاد شعبانیه مبارک

سه نور آمد به عالم پر ز احساس
معطر هر سه از عطر گل یاس

سه نور تابناک آسمانی
حسین بن علی ، سجاد و عباس

شعبان شد و پیک عشق از راه آمد
عطر نفس بقیه الله آمد

با جلوه سجاد و ابوالفضل و حسین
یک ماه و سه خورشید در این ماه آمد

می‏گویند: «پایان شب سیه سپید است» و ازاین‏رو، خورشید تو دوبار، متولد شد؛ یکی در خانه فاطمه و دیگربار بر نیزه ‏های شبزدگان.

روزی که عطر تو در ایوان ملائک پیچید، ملائک، تبریک ‏گویِ پروردگارِ تو بودند، تا ذرات جهان، به سجود درآمدند و تو را ذکر گفتند؛ «یاحسین».

خداوند، تو را آفرید تا از رعدِ گریه ‏های شبانه علی، بارانِ رحمت خود را بر زمین ببارد و به ازای هر قطره اشک علی، دریایی به نام حسین را هدیه کند.

یادش به خیر، چه روز مبارکی بود آن روزها! چه ولوله ه‏ایی بود در آسمان! انگار بهشت می‏خواست سقف بلند آسمان را بشکافد و به پابوسشان بیاید! انگار آسمان می‏خواست از شوق، هروله کنان، به طواف کعبه وجودشان برخیزد!

جبرئیل هم با فوج فوج فرشتگان، لبخندزنان صلوات می‏فرستاد و تهنیت می‏گفت.

یادش به خیر، آن لحظه ‏ای که با بال‏ های شکسته و چشمان به اشک نشسته ‏ام، بر شانه ‏های فرشته‏ ای نشستم و به سوی تو آمدم! یادش به خیر، آن لحظه که بال‏ های شکسته‏ ام را گریه ‏کنان بر قنداقه تو نهادم و خدا را به نام تو قسم دادم که مرا ببخشاید و شفاعت تو را در حقم بپذیرد!

یادش به خیر، آن لحظه که شما چشم‏ های زیبا و مهربانتان را گشودی و من برای 

همیشه، در آسمان نگاهتان چون کبوتری گم شدم.

ای که مرا خوانده ای راه نشانم بده 

گوشه ای از کربلا جا و مکانم بده 

ما را زیاد دعا کن آقا جان 

در تند بادهای زندگی دستانم را بگیر 

دست من گیر که این دست همان است که من 

سال ها در غم هجران تو بر سر زده ام 

برای عاقبت به خیری مان دعا کن آقا جان

ارسال از خانم ندیری