تدبر در سوره قارعه
🔷القارعه، ما القارعه، و ما ادریک ما القارعه
🔸القارعه از ریشه قرع به معنای کوبیدن
اسم فاعل : کوبنده
🔸دق و طرق و قرع هر سه به معنای کوبیدن است، اما به ترتیب شدت کوبیدن آن افزایش می یابد.
♦️ پس این آیه حکایت از کوبنده بسیار شدید می کند. (نگفته الطارقه یا الداقه)
🔸ال معرفه می کند، پس کوبنده خاصی مدنظر است.
🔸و ما ادریک: چه کسی تو را آگاه می کند. (بیانگر عظمت است.)
⬅️ طلیعه این سوره از خاص بودن و عظمت کوبنده برای ما صحبت می کند.
🔸ما القارعه: چیست قارعه؟ در آیه بعد خودش جواب می دهد؛ یک روز خاص است.
🔷 یوم یکون الناس کالفراش المبثوث:
روزی که مردم مانند ملخ های پراکنده مثل فرشی گسترده شوند.
🔷 و تکون الجبال کالعهن المنفوش:
و کوه ها که مظهر ثقل و محکم بودن هستند مانند پشم حلاجی شده که مظهر سبکی است می شوند.
⬅️ صحنه وحشت و سرآسیمگی روز قیامت را ترسیم می کند.
🔸فراش: ملخ یا پروانه، هر وقت ملخها زیاد شوند مانند فرش روی زمین گسترده می شوند.
🔸 عهن: پشم
🔸 عهن منفوش: پشم زده شده حلاجی شده
🔷 فاما من ثقلت موازینه فهو فی عیشه راضیه
🔷 فاما من خفت موازینه فامه هاویه
🔸اما برای تقسیم کردن به کار می رود.
🔺گروه اول: موازین سنگین دارند ⬅️ در زندگی حال خوبی دارند.
🔻گروه دوم: موازین سبکی دارند ⬅️ مادرشان هاویه است. (محل رجوع و بازگشتشان سقوط است، مانند پرتگاه)
موازین:
۱- جمع موزون: یعنی هر کس وزنه اعمالش بیشتر باشد، زندگی بهتری دارد.
۲- جمع میزان: میزان یعنی وسیله سنجش، منطق؛ یعنی هر کس منطقش به حق نزدیک تر باشد، زندگی بهتری دارد.
⬅️ به عبارتی هر کس روش زندگی ش با قرآن و سنت پیامبر و اهل بیت علیهم السلام هماهنگ تر باشد، زندگی بهتری دارد.
🔷و ما ادریک ماهیه، نار حامیه
🔸چه کس تو را آگاه می کند آن چیست؟ هاویه همان آتش جهنم است.
ماهیه: ما + هی + ة
حامیه: از ریشه حمی به معنای داغ
